Een steen op de maag na de beklemmende documentaire Alleen tegen de staat. Het raakt me zo diep, al die kafkaëske verhalen over volstrekte rechtenloosheid. Over gewone, onschuldige burgers, vaak alleenstaande moeders en hun kinderen, die zulk ongelofelijk onrecht aan gedaan is. In de toeslagenaffaire en in het kielzog daarvan ook de Jeugdzorg, waar het eveneens ernstig gesteld is met de rechtsbescherming van burgers die te vaak bij voorbaat verdacht zijn.