Onder bewindslieden die iets stoms hebben gedaan, of iets onvergeeflijks met grote en ernstige gevolgen, heeft het woord ‘feitenrelaas’ een sinistere bijklank. Vaak gaat het zo: ijverige medewerkers hebben geholpen om de blunders en de slachtoffers van de minister te begraven onder een dekbed van leugentjes. Uit de kluwen steekt nog een ledemaat. Waarop een achterdochtige parlementariër een overzicht eist van wie wanneer wat heeft gedaan. Eerlijk en volledig is zo’n documentje zelden, soms staan er verdomd weinig feiten in. Vaak volgt een hindernisbaan van nieuwe vragen en van nieuwe feiten achter nieuwe rookgordijnen die opgetrokken zijn uit partijpolitiek, kleinzieligheid...