Voor me zitten dertig leerlingen van een havo 4-klas in Middelburg. De meesten kijken me min of meer geïnteresseerd aan. Sommigen gapen. “Wie heeft het dagboek van Anne Frank gelezen?” vraag ik. Tot mijn grote verbazing gaat slechts één vinger de lucht in. Ik schraap mijn keel: “En wat vond je ervan?” De jongen van de vinger kijkt me vertwijfeld aan. “Eerlijk, mevrouw? Een beetje saai. Ik moest het van mijn moeder lezen, want ze vond het belangrijk dat ik iets over de geschiedenis zou leren, ofzo. Alleen schrijft die Anne zo ouderwets en langdradig.”